zwaar bewolkt maar met een doorkijkje!

De afgelopen dagen zijn op de gebruikelijke manier verlopen,we zijn vrij geweest afgelopen dinsdag, woensdag het kleine guesthouse hier op het terein gereed gemaakt voor twee Nederlandse meiden die daar even tijdelijk gaan logeren, donderdag samen met Auty Crace de jacht geopend op de cockroaches, (kakkerlakken) in de keuken en in de voorraadkast. Met succes want we hebben er aardig wat om zeep kunnen helpen. Tussen de bedrijven door nog wat douchkoppen en toiletten gerepareerd. De komende dagen wil ik wat aandacht besteden aan de fietsen die kunnen ook enige aandacht gebruiken. Joke verleend met regelmaat facilitere diensten aan de tieners door was en ververstelwerkzaamheden te verrichten en zit steevast in de schaduw onder de carport zo rond de klok van 16.30 uur de scholieren op te wachten. Werk is niet belangrijk zou Anne zeggen maar relaties! Nou Joke is een stone in het aangaan en onderhouden van relaties! Behalve gisteren het weer liet het niet toe om in de zon te gaan zitten.  Onze eerste sombere en uiterst natte dag in Soroti! Joke ontving de tieners in de kokhut van Aunty Crace, een gezellig ontmoetings plek waar de pan met vis en rijst op vuurtje stonden Nu het was ook hard nodig om hen op te vangen. Na negen maanden in Aniapakin geweest te zijn en na een kort ziekbed is gisteren Immaculate overleden, een meisje van 12 jaar. Een kamergenoot van enkele tieners die nu  in Amun wonen en ook een leeftijdgenoot. De dood komt dan ook voor onze tieners weer even heel dicht bij.

Gisteravond zijn we met alle tieners maar Aninapakin geweest om samen met de oudere kinderen uit dat huis en Els en haar staf stil te staan bij het overlijden van Immaculate. Els heeft uitgebreid verteld hoe Immaculate in haar bijzijn is overleden  en op de haar bekende manier nog eens uitgelegt aan de kinderen dat het draakje in hun bloed, Aids, hen geen kwaad meer kan doen omdat zij op tijd hun medicijnen nemen. We hebben gehuild, gebeden en gezongen met elkaar. Een buitengewoon indrukwekkend en kostbaar moment om op dat moment deel uit te mogen maken van de de Amecetfamilie en enige troost te kunnen bieden op zo,n verdrietig moment.
Els heeft op haar web log "Amecet life in Soroti" gedetailleerder beschreven hoe zij Immaculet, in dat drukke ziekenhuis van Soroti  letterlijk heeft los kunnen laten en haar overgeven heeft aan Jezus. Ik ben zoals jullie weten niet snel stil, maar hier past m.i. alleen maar verwondering en aanvaarding, dus een respectvolle stilte!
Daarna zijn we naar huis gegaan, hebben een bak thee gedronken en hebben samen met de inwonende aunty,s nog een bijzonder gezellige en vrolijke avond gehad! Ook dat is Uganda.... je mag het leven vieren!
Gisteren is ook Elisabeth in Aninapakin komen wonen om aan te kunnen sterken! Je moet wel even goede zoeken want ze is wat aan de kleine kant! Om precies te zijn 1100 gram!

Els heeft maar even een marker in haar hand gestopt om de afmetingen juist in te kunnen schatten. Heerlijk warm ligt deze dame in een couveuse, wel kwetsbaar en een beetje eng om haar te voeden!
Het is, op verschillende manieren een komen en gaan in Aninapakin.
Dit huis komt ook tot leven, het is nu 6.45 uur en ik hoor in de verte de borden rammelen die op tafel gezet worden. Buiten is de eerste, ws Esther bezig met het wassen van haar kleding en haar beddegoed. Water genoeg in de tanks buiten, binnen niet, sinds gisteren is er geen kraanwater meer, ze zijn zeker weer onderhoud aan het plegen aan de pompen bij Awoja bridge! En om de avond hebben we power! Never a boring moment in Soroti!
De zon komt op weer een niewe dag in Soroti!
Lenneke, Bram, Veerle, Mirthe, Berre  en familie we zijn aan het aftellen begonnen!