Woensdag 28 september was tot 17.30 uur een gewone, doorsnee, Oegandeese dag. In en om de woning reparaties verricht en Joke had een slaapplaats gereed gemaakt voor Nora die, vanuit Anapakin, bij ons in huis komt wonen.Toen Nora gebracht werd met haar spullen en hartelijk welkom geheten werd doorde andere meiden ging de telefoon van Els. Simon belde met de vraag of Els naar het politiebureau wilde komen want daar zaten 16 kinderen die gevonden waren in een klein kamertje in Soroti. Joke ging verder met het dinner en Els en ik reden naar het politieburau een kleine 500 meter richting town. Daar binnen gekomen zagen we in een kamer 16 natte, het regende behoorlijk, kinderen apatisch en verslagen zitten kijken. Simon was nergens te vinden maar die bleek nog een keer terug gereden te zijn met wat politieagenten en Amos de man van de kinderbescherming om de andere 6 kinderen, met wat summiere bagage, op te halen. Uieindelijk zaten er 22 kinderen in het politiebureau in de leeftijd van 6 t/m 16 jaar. Zij bleken al vanaf zondag onderweg te zijn vanuit hun dorp op weg naar een "boardingschool". Hun wanhopige ouders hadden geld aan een man betaald in de hoop dat zij een betere toekomst zouden krijgen. Deze kinderen zouden nooit een boardingschool bereikt hebben maar eerder Kampala gekomen zijn en je hoeft niet veel voorstellingsvermogen te hebben waar ze dan terecht gekomen zouden zijn. Overigens waren er 9 kinderen aan "de run" gegaan. en van hen waren er donderdagmorgen nog 3 zoek. Maar waar laat je met invallende duisternis 22 kinderen? Dan bel je Amecet! Dus laden we 22 kinderen in onze 2 auto's en reden naar ons huis. Het hele spul in de voorkamer neer gezet, Simon heeft in hun taal uitleg gegeven dat ze veilig waren, ze uitleg geven hoe een wc moeten gaan endouche moeten gebruiken, ze drinken gegeven om beurten alle 22 laten douchen, matrassen en bedden in gereedheid gebracht en posho en bruine bonen geregeld en op 22 borden geschept. Ook maar even een leuke, ontspannende tekenfilm opgezet. Langzaam kwam er bij deze gene weer een glimlach op het gezicht terug! Zo rond 20.30 uur de 22 kinderen verdeelt over slaapkamers en de bedden. Twee in één bed is niet ongewoon.Zeer veel hulp kregen we van onze tieners die behoorlijk onder de indruk waren van de omstandigheden waarin deze kinderen verkeerden. Vanmorgen om 5.00 uur begon onze dag, buiten regenwater halen want onze tank was met zoveel gasten leeg. Nadat onze tieners gegeten haden en naar school vertrokken waren hebben we de 22 kinderen voorzien van thee, 2 boterhammen met pindakaas en een ei. Nadien hebben we ze terug gebracht naar het politiebureau waar ze verklaringen moeten legen. De vermoedelijke dader hebben ze te pakken en de ouders van die kinderen wacht mogelijk een celstraf omdat zij op een onverantwoorde manier hun kinderen meegeven hebben aan iemand. Op deze manier willen ze een voorbeeld stellen en mensen waarschuwen. Het was even improviseren, hard werken, minder goed slapen maar beide hebben dit er erg gaarg voor over. De impact die dit op ons heeft is aanzienlijk en roept naast boosheid, ook verdriet op over onrecht en armoede en onrechtvaardigheid. Maar ook dankbaarheid dat we in staat waren hen voor één nacht op te vangen.   Bovenste foto voordat de kinderen vertrokken naar het politebureau en de man links is Amos van de kinderbescherming en recht het hoof van een school die hoorde wat er met haar kinderen gebeurd was. Onderste foto, het ontbijt en Joke serveert de thee! |
donderdag 29 september 2011
Hoe Amun binnen
woensdag 28 september 2011
onze boodschappen auto\1
maandag 26 september 2011
150 eieren en 30 kg grape fruit en loskomen van je werk!
Langzaam komen we weer in ons vertouwde ritme, maar dat duurt vaak een kleine week! Niet alleen de leefomstandigheden zijn hier anders maar je verblijft in Soroti op een hoogte van ongeveer1200 meter op zee niveau en staat de zon recht boven jehoofd aardig te branden. Heel Oeganda ligt op een plateau in Afrika! Laagte punt van Oeganda is Lake Albert is op 600 meter.
Dus toen we zaterdagavond ons bed in plakten, onze derde nacht hier, waren we dus nog stevig aan het wennen. De geluiden s'nachts zijn talrijk, hanen, kippen jankende honden, de moskee in town, kalkoenen , van de buren en last but not least deze nacht een trouwfeest van de buren iets verderop! We moeten deze nacht ongeveer 10 cd's hebben gehoord want de muziek, stevige beat als ondergrond stopte 's morgens om 06.10 uur! Het geluidsniveau in onze slaapkamer kun je het best vergelijken met een een bouwvakkersradio op een bouwplaats!
Ook Joke slaap nu, na een na aantal nachten beter, haar echtegenoot heeft nu ook in mentaal opzicht zijn werkzaamheden voor het GORS los kunnen laten en ligt nu zonder spiertrekkingen en ongecontroleerde bewegingen in zijn bed. Bij terugkeer op mijn werk eens kijken of de CAO gehandicaptenzorg daar in voorziet!
Zondagmoren een gezellig ontbijt en daarna het hele spul in op de truck en zo rijden we naar de kerk aan de andere kant van Soroti. Na de eerder beschreven nacht een kerkdienst waar je wakker bij blijft! Je blijft opvallen als blanke, we waren met z'n vieren in een volle kerk, maar daar voelen we ons niet meer ongemakkelijk bij! Het blijft een feest om te zien hoe deze mensen kunnen zingen en dansen en hun geloof beleven! Reken maar dat wij daar, met onze enigzins beperkte motoriek, graag aan mee doen!
Een van mijn taken is, evenals voorgaande jaren boodschappen doen met Aunty Esther. Ik mag rijden en zij heeft de boodschappen lijst. Els" heeft" overigens in totaal een wagenpark van vier voortuigen, drie fourwheel Jeeps en een schoolbus. Die laatste om de kinderen van en naar de Harmony school te brengen en halen die een stevig eind buiten de bebouwde kom ligt! en de drie jeeps heb je nodig om veilig en verantwoord te kunnen rijden in en zeker buiten de bebouwde kom!
Dus op naar the Marketstreet! Dat blijft, zeker de eerste keren, het meest inspannende deel van mijn werk hier. Het is net een bijennest die straat maar ook de weg er naar toe, Lira road, vraagt je volledige aandacht. Een dakgoot van ruim drie meter dwars achterop je fiets vervoeren is geen bijzonderheid.
Eenmaal veilig op op de markt aangekomen is het feest ter ontmoeting aangebroken, Hey uncle Bernard you are back, how is Holland, take a site! Niet veel later verlaten we de markt met 10 trosjes bananen, 5 kg vlees, 2 kg tomaten, een kool, 30 kilo grape fruit enz en rijden na het betalen van ongeveer 14 euro cent parkeergeld naar de eierenwinkel om 150 eireren in te slaan. Alles correct en in goede staat afgeleverd bij de koks van beide huizen, Dus maandagavond aten we witte rijst met vlees van de rechterpoot van een koe! Vers van de slager die de poot voor ons van de haak afhaalde en er letterlijk een stuk af hakte! Joke heeft deze dag de katoenen materialen van John en Joshua een onder handen genomen en de resultaten zijn zichtbaar!
Inmiddels is het dinsdagmorgen en genieten wij van onze vrije dag in de week! Naar town, iets eten, een dwarsligger lezen en verder .......we zien het wel.
Inmiddels staat de teller op drie muizen!
Wordt vervolgt!
Dus toen we zaterdagavond ons bed in plakten, onze derde nacht hier, waren we dus nog stevig aan het wennen. De geluiden s'nachts zijn talrijk, hanen, kippen jankende honden, de moskee in town, kalkoenen , van de buren en last but not least deze nacht een trouwfeest van de buren iets verderop! We moeten deze nacht ongeveer 10 cd's hebben gehoord want de muziek, stevige beat als ondergrond stopte 's morgens om 06.10 uur! Het geluidsniveau in onze slaapkamer kun je het best vergelijken met een een bouwvakkersradio op een bouwplaats!
Ook Joke slaap nu, na een na aantal nachten beter, haar echtegenoot heeft nu ook in mentaal opzicht zijn werkzaamheden voor het GORS los kunnen laten en ligt nu zonder spiertrekkingen en ongecontroleerde bewegingen in zijn bed. Bij terugkeer op mijn werk eens kijken of de CAO gehandicaptenzorg daar in voorziet!
Zondagmoren een gezellig ontbijt en daarna het hele spul in op de truck en zo rijden we naar de kerk aan de andere kant van Soroti. Na de eerder beschreven nacht een kerkdienst waar je wakker bij blijft! Je blijft opvallen als blanke, we waren met z'n vieren in een volle kerk, maar daar voelen we ons niet meer ongemakkelijk bij! Het blijft een feest om te zien hoe deze mensen kunnen zingen en dansen en hun geloof beleven! Reken maar dat wij daar, met onze enigzins beperkte motoriek, graag aan mee doen!
Een van mijn taken is, evenals voorgaande jaren boodschappen doen met Aunty Esther. Ik mag rijden en zij heeft de boodschappen lijst. Els" heeft" overigens in totaal een wagenpark van vier voortuigen, drie fourwheel Jeeps en een schoolbus. Die laatste om de kinderen van en naar de Harmony school te brengen en halen die een stevig eind buiten de bebouwde kom ligt! en de drie jeeps heb je nodig om veilig en verantwoord te kunnen rijden in en zeker buiten de bebouwde kom!
Dus op naar the Marketstreet! Dat blijft, zeker de eerste keren, het meest inspannende deel van mijn werk hier. Het is net een bijennest die straat maar ook de weg er naar toe, Lira road, vraagt je volledige aandacht. Een dakgoot van ruim drie meter dwars achterop je fiets vervoeren is geen bijzonderheid.
Eenmaal veilig op op de markt aangekomen is het feest ter ontmoeting aangebroken, Hey uncle Bernard you are back, how is Holland, take a site! Niet veel later verlaten we de markt met 10 trosjes bananen, 5 kg vlees, 2 kg tomaten, een kool, 30 kilo grape fruit enz en rijden na het betalen van ongeveer 14 euro cent parkeergeld naar de eierenwinkel om 150 eireren in te slaan. Alles correct en in goede staat afgeleverd bij de koks van beide huizen, Dus maandagavond aten we witte rijst met vlees van de rechterpoot van een koe! Vers van de slager die de poot voor ons van de haak afhaalde en er letterlijk een stuk af hakte! Joke heeft deze dag de katoenen materialen van John en Joshua een onder handen genomen en de resultaten zijn zichtbaar!
Inmiddels is het dinsdagmorgen en genieten wij van onze vrije dag in de week! Naar town, iets eten, een dwarsligger lezen en verder .......we zien het wel.
Inmiddels staat de teller op drie muizen!
Wordt vervolgt!
zaterdag 24 september 2011
Reeds twee!
Het is zaterdagmiddag 14.00 uur en het is rustig in huis. Twee tieners zijn op familiebezoek, de drie jonste liggen een uurtje te rusten en de drie overgebleven tieners zitten in de huiskamer met een radio op vol vermogen! Een ketting maken van Braziliaanse kralen (dank je wel Geke). We beginnen al weer aardig in ons ritme te komen. Joke verdeelt haar krachten door iets later op te staan en 's middag even heerlijk een tukje te gaan doen. Ik sta zo rond zessen op om de sloten van de poort te doen en de waakhonden terug in hok te sturen, daarna het gezamelijke ontbijt en zo rond 07.15 uur is het stil in de woning. Joke en ik ontbijten dan gezellig samen en starten daarna met praktisch werk. Afgelopen vrijdag heeft Joke de inhoud van de koffers gesorteerd en een handmatig wasje gedaan, ik heb een fiets gerepareerd, de olielampen schoongemaakt en van "kerosine" enr samen met David, de tuinman, de generator gevuld met lood vrije benzine. Dat alleen is al een kunst hier om alle brandstoffen te onderscheiden. In Oeganda is een stevig gebrek aan electriciteit en dus valt zeer (on)regelmatig de kreet......"the power off"
Op vier manieren hebben we licht/stroom in huis.
a Gewone stroom, verkregen via generatoren in de Owen Falls Dam in Jinja. de source off te Nile!
b Solar Power door zonnepanelen op het dak van ons huis
c Stroom via een aggregaat, net zoiets als je brommer starten en zorgen dat de moter niet verzuipt!
d olielampen.
Dat betekend dus afhanklijk van de stroom soort verschillende handelingen verrichten en vaak in het donker natuurlijk! Echt leuk als je hier nieuw bent!
Zo rond 21.15 uur sluit ik de poort en laat ik de vier de waakhonden vrij, zo rond 22 00 uur gaat ook bij ons letterlijk en figuurlijk het licht uit!
Maar wat echt een succes dreigt te worden zijn twee apparaatje van nog geen euro! We wisten al van Ton en Arja dat ze muizen hadden en de nieuwe kleine kat die nog niet aan kon. Onze eerste nacht was er dan ook een behoorlijk geknaag in onze slaapkamerkast. Moet een muis zijn geweest met een behoorlijk grove motoriek zoveel lawaai maakt dat beestje! Maar er zijn ergere dingen en we vielen als snel in slaap.Gisteren maar eens twee muizevallen gezet en de eerste twee muizen hebben we reeds te pakken. Dit tot groot enthousiasme van Grace onze kok, want muizen in haar store is maar niets. We houden de stand voor jullie bij.
Vanmiddag maar eens wat waslijnen vervangen hier in huis, gedachten proberen te verzetten want hier zijn is geen opoffering..... maar de voetbalderby Kloetinge - Hoek missen dat doet zeer!
Tot het volgende verhaal!
Op vier manieren hebben we licht/stroom in huis.
a Gewone stroom, verkregen via generatoren in de Owen Falls Dam in Jinja. de source off te Nile!
b Solar Power door zonnepanelen op het dak van ons huis
c Stroom via een aggregaat, net zoiets als je brommer starten en zorgen dat de moter niet verzuipt!
d olielampen.
Dat betekend dus afhanklijk van de stroom soort verschillende handelingen verrichten en vaak in het donker natuurlijk! Echt leuk als je hier nieuw bent!
Zo rond 21.15 uur sluit ik de poort en laat ik de vier de waakhonden vrij, zo rond 22 00 uur gaat ook bij ons letterlijk en figuurlijk het licht uit!
Maar wat echt een succes dreigt te worden zijn twee apparaatje van nog geen euro! We wisten al van Ton en Arja dat ze muizen hadden en de nieuwe kleine kat die nog niet aan kon. Onze eerste nacht was er dan ook een behoorlijk geknaag in onze slaapkamerkast. Moet een muis zijn geweest met een behoorlijk grove motoriek zoveel lawaai maakt dat beestje! Maar er zijn ergere dingen en we vielen als snel in slaap.Gisteren maar eens twee muizevallen gezet en de eerste twee muizen hebben we reeds te pakken. Dit tot groot enthousiasme van Grace onze kok, want muizen in haar store is maar niets. We houden de stand voor jullie bij.
Vanmiddag maar eens wat waslijnen vervangen hier in huis, gedachten proberen te verzetten want hier zijn is geen opoffering..... maar de voetbalderby Kloetinge - Hoek missen dat doet zeer!
Tot het volgende verhaal!
donderdag 22 september 2011
even wennen en een beetje schaduw aub!
Dinsdagmorgen om 04.30 uur stonden wij op en om 17.15 uur woensdagmiddag stapten wij onze woning voor vier weken "Amun" binnnen. We werden hartelijk begroet door de tieners en de daar aanwezige staf!
In die tussen liggende uren zijn we naar Kigali gevlogen en daarna naar Entebbe (geen idee wat Jaap Jongbloed in Ruwanda moest doen maar misschien is hij daar voor Opsporing verzocht geweest en werd Els nog herkend in het vliegtuig door enkele personen van een filmploeg van de EO die in Zuid Soedan een item gaat maken over kindsoldaten)
Alle bagage bleek ook in Oeganda aangekomen te zijn en na een hartelijke begroeting van Simon hebben we op een nauwe en donkere parkeerplaats 250 kilo bagage in een Toyotabusje gestampt inclusief 6 pasagiers!
Je ruikt het, je voelt het , je beleeft het, je bent in Afrika, het is steeds weer verwonderlijk wat dat bij ons doet!
Binnen tien minuten waren we bij Paul en Claire in ons gasthuis. Na een cola zijn we snel gaan liggen en proberen te slapen. Dat ging redelijk, het is even wennen want zelfs een laken is warm! Na een koude douche en een heerlijk ontbijt alle bagege opnieuw en beter in geladen, getankt en de banden op spanning gebracht! Rond 09.30 vetrokken we uit Entebbe voor onze reis naar Soroti. Hoe het kan weet ik niet maar altijd als ik bij Simon voorin de bus zit hebben we wel een warme ontmoeting met een plaatselijke diender die als opdracht heeft de snelheid te meten! Geen 50 maar 87 km per uur! Dat betekend gelijk.... rijbewijs inleveren! Geen discussie mogelijk! Geen denken aan dat Simon zijn rijbewijs inleverde! O nee, dacht oom agent, dan pak ik toch jou autosleuteltje uit je contactslot, warrmee ook de airco uitging! Maar ja een beetje netwerk doet wonderen en Simon belde een districtpoltiefunctionars in Soroti en om een lang verhaal kort te maken 100.000 Uganda Shilling armer ( 35 euro) en 25 minuten later vervolgden wij onze weg inclusief Simon en rijbewijs De laatse 110 km is de weg net een kermisactractie tussen de rode aarde zie je stukjes asfalt en daar waar de weg er goed uitziet zitten er kuilen in de weg waarbij je een één kuil de hele knkkervoorraad van alle inter toys verstigingen in Zeeland kan doen verdwijnen. In een stuk doorgereden, wel even een stukje kip op een stokje gekocht en heerlijk afgekloven, en dus doe je bijna 8 uur over 360 km. Ik blijf er bij dat een fiets comfortabler is !!!!!!!!!!!!
Gezelig gegeten, generator met gebruiksaanwijzing gestart (power was gone) heelijk geslapen, met de tieners ontbeten, appartement ingeruimd, geld gewisseld, boodschapjes gedaan en nu flink aan het wennen aan omgeving en temperatuur. (28 graden in de schaduw!!)
We lopen straks even naar het Aninpakin om daar de staff en vrijwillgers te begroeten en gaan daarna de thuiskomende tieners opvangen en chapati met jus en vlees eten. Chapati is een soort pannekoek!
Dit zijn onze eerste verhalen, een hartelijke groet, Joke en Bernard
In die tussen liggende uren zijn we naar Kigali gevlogen en daarna naar Entebbe (geen idee wat Jaap Jongbloed in Ruwanda moest doen maar misschien is hij daar voor Opsporing verzocht geweest en werd Els nog herkend in het vliegtuig door enkele personen van een filmploeg van de EO die in Zuid Soedan een item gaat maken over kindsoldaten)
Alle bagage bleek ook in Oeganda aangekomen te zijn en na een hartelijke begroeting van Simon hebben we op een nauwe en donkere parkeerplaats 250 kilo bagage in een Toyotabusje gestampt inclusief 6 pasagiers!
Je ruikt het, je voelt het , je beleeft het, je bent in Afrika, het is steeds weer verwonderlijk wat dat bij ons doet!
Binnen tien minuten waren we bij Paul en Claire in ons gasthuis. Na een cola zijn we snel gaan liggen en proberen te slapen. Dat ging redelijk, het is even wennen want zelfs een laken is warm! Na een koude douche en een heerlijk ontbijt alle bagege opnieuw en beter in geladen, getankt en de banden op spanning gebracht! Rond 09.30 vetrokken we uit Entebbe voor onze reis naar Soroti. Hoe het kan weet ik niet maar altijd als ik bij Simon voorin de bus zit hebben we wel een warme ontmoeting met een plaatselijke diender die als opdracht heeft de snelheid te meten! Geen 50 maar 87 km per uur! Dat betekend gelijk.... rijbewijs inleveren! Geen discussie mogelijk! Geen denken aan dat Simon zijn rijbewijs inleverde! O nee, dacht oom agent, dan pak ik toch jou autosleuteltje uit je contactslot, warrmee ook de airco uitging! Maar ja een beetje netwerk doet wonderen en Simon belde een districtpoltiefunctionars in Soroti en om een lang verhaal kort te maken 100.000 Uganda Shilling armer ( 35 euro) en 25 minuten later vervolgden wij onze weg inclusief Simon en rijbewijs De laatse 110 km is de weg net een kermisactractie tussen de rode aarde zie je stukjes asfalt en daar waar de weg er goed uitziet zitten er kuilen in de weg waarbij je een één kuil de hele knkkervoorraad van alle inter toys verstigingen in Zeeland kan doen verdwijnen. In een stuk doorgereden, wel even een stukje kip op een stokje gekocht en heerlijk afgekloven, en dus doe je bijna 8 uur over 360 km. Ik blijf er bij dat een fiets comfortabler is !!!!!!!!!!!!
Gezelig gegeten, generator met gebruiksaanwijzing gestart (power was gone) heelijk geslapen, met de tieners ontbeten, appartement ingeruimd, geld gewisseld, boodschapjes gedaan en nu flink aan het wennen aan omgeving en temperatuur. (28 graden in de schaduw!!)
We lopen straks even naar het Aninpakin om daar de staff en vrijwillgers te begroeten en gaan daarna de thuiskomende tieners opvangen en chapati met jus en vlees eten. Chapati is een soort pannekoek!
Dit zijn onze eerste verhalen, een hartelijke groet, Joke en Bernard
maandag 19 september 2011
gevecht tegen de kilo's!
Maandagmiddag 19 september 15.00 uur de koffers zijn ingepakt en de handbagage is compleet.
Dankzij het uitgekiende inpakwerk van Joke komen we met het bevestigen van de labels precies op 23 kg per koffer. We mogen we er naar Afrika twee per persoon meenemen dus gaat er van ons 112 kg de lucht in en rekenen we Els en de beide meiden mee dan slepen we ruim 250 kg Oeganda in! We zullen in Oeganda wel een foto nemen van de complete bagage! De afgelopen dagen hebben we van allerlei familie en vrienden afscheid genomen. Met een dergelijke reis neem je altijd iets bewuster afscheid dan dat je naar de Ardennen gaat.
Morgenochtend loopt de wekker om 04.30 uur af, brengt Berre ons naar Schiphol en vliegen we om 10.40 uur. We vliegen over Kigali en arriveren om 22.15 uur op Entebbe airport en overnachten dicht bij het vliegveld in Entebbe Guesthouse. Een Guetshouse waar we vaker logeren en we altijd uiterst prettig ontvangen worden door Paul en zijn vrouw Na het ontbijt starten we deel twee van de reis en gaan via een drukke weg naar de hoofdstad Kampala, wurmen ons daar door de files en rijden via Jinja, Mbale en Kumi naar Soroti. Woensdagmiddag zo rond 17.00 uur verwachten we de gate binnen te rijden van Amun. Inderdaad een uur of zes/zeven over in totaal 360 km.
Jullie lezen weer van ons als we onze lap top aangesloten hebben op het onvolprezen Oegandese internet!
Dankzij het uitgekiende inpakwerk van Joke komen we met het bevestigen van de labels precies op 23 kg per koffer. We mogen we er naar Afrika twee per persoon meenemen dus gaat er van ons 112 kg de lucht in en rekenen we Els en de beide meiden mee dan slepen we ruim 250 kg Oeganda in! We zullen in Oeganda wel een foto nemen van de complete bagage! De afgelopen dagen hebben we van allerlei familie en vrienden afscheid genomen. Met een dergelijke reis neem je altijd iets bewuster afscheid dan dat je naar de Ardennen gaat.
Morgenochtend loopt de wekker om 04.30 uur af, brengt Berre ons naar Schiphol en vliegen we om 10.40 uur. We vliegen over Kigali en arriveren om 22.15 uur op Entebbe airport en overnachten dicht bij het vliegveld in Entebbe Guesthouse. Een Guetshouse waar we vaker logeren en we altijd uiterst prettig ontvangen worden door Paul en zijn vrouw Na het ontbijt starten we deel twee van de reis en gaan via een drukke weg naar de hoofdstad Kampala, wurmen ons daar door de files en rijden via Jinja, Mbale en Kumi naar Soroti. Woensdagmiddag zo rond 17.00 uur verwachten we de gate binnen te rijden van Amun. Inderdaad een uur of zes/zeven over in totaal 360 km.
Jullie lezen weer van ons als we onze lap top aangesloten hebben op het onvolprezen Oegandese internet!
Abonneren op:
Posts (Atom)